Jeden; Sa­mo "nie" to jeszcze nie asertywność.

Dla Usi, bo to jest jej przedwczesny prezent urodzinowy. :*

Dla Zielarki, która jak nikt inny potrafi mnie przekupić i zna każdy rozdział tego opowiadania. I jest małpą.

Dla Li, bo tylko z nią przeżywam tak bardzo mecze Delecty i tylko z nią planuję się spotkać już od kilku miesięcy i wciąż nam nie wychodzi!

Dla Little Witch, za wspaniałe rozmowy.

Dziękuję. ♥

*

Jak można przez jeden miesiąc stać się kimś zupełnie innym? Zmienić swój światopogląd? Zakochać się w najbardziej denerwującym człowieku na globie?

Któregoś wieczoru, zaznaczam, że późnego wieczoru ktoś natrętnie dobijał się do moich drzwi. A ja, siedząc z Ryśkiem na kanapie, malując paznokcie, z mokrymi włosami i w ledwo co zasłaniającej uda koszulce, otworzyłam drzwi wejściowe a za nimi stał zlany w trupa mężczyzna. W krótkim rękawku, dżinsach i air maxach. Świeciły mu się oczy i plątał się język.

-Kinga, kochanie, wróciłem. Skarbie, wiesz że tęskniłem? A ty też tęskniłaś? Czy pierdoliłaś się na boku z tym, jak mu tam Mateuszem? Mówili mi, że tak. Wiesz co kochanie?

-Przepraszam bardzo, ale ja nie jestem żadną Kingą, nie znam żadnego Mateusza i w ogóle nie wiem kim pan jest i co pan tu robi. – przerwałam jego bełkotanie zdziwiona całym zajściem.

-Jak to? A gdzie moja puszczalska Kinga? – wepchnął mi się do mieszkania.

Wszedł do kuchni i tak po prostu, gdyby nigdy nic usiadł na krześle i oparł głowę o dłonie.

Był cholernie wysoki, miał brązowe włosy, koszulkę z napisem Big Star, ubłocone buty i pachniał wódką wymieszaną z  męskimi perfumami.

Przetarł dłońmi oczy i podniósł głowę do góry.

-Fajne ma pani nogi. – zmierzył mnie od góry do dołu, zatrzymując się na moich udach.

Szczerzył się do mnie dobrą minutę, a ja stałam jak taka głupia w samej koszulce.

-Nie wiem kim pan jest, co pan tu robi, ale jest już dość późno i chyba pomylił pan adres, także żegnam.

-Czemu mówi pani do mnie tak oficjalnie? – zaczął robić głupie miny. – Bartuś jestem – powiedział jak pięciolatek i wyciągnął do mnie dużą dłoń.

-Ada, nie żadna Kinga.

-Bo wiesz Adusia, Kinga tu mieszkała. Znaczy chyba. Znaczy na pewno. No, a mnie nie było, u ruskich siedziałem. A ona chyba mnie zdradzała, wiesz Adusiu? A ja teraz wróciłem, a jej nie ma. I nie wiem gdzie jest. Wiesz, ja lubię nawet Bełchatów. Jest fajny. Jak twoje nogi.

-Po pierwsze nie żadna Adusia, tylko Ada. Po drugie, nadal nie rozumiem co ja mam z tym wspólnego, a po trzecie Bełchatów to zadupiała dziura. A po czwarte jesteś pijany.

-Fajne nogi. – uszczypnął mnie w udo i zaczął się śmiać jak oszalały.

Boże, daj mi cierpliwość, bo zabiję tego człowieka. Nigdy nie byłam cierpliwa, ale gdy pijany facet wpieprza ci się do mieszkania, gada o jakiejś Kindze, szczypie w udo, dusi się ze śmiechu i wychwala twoje nogi, to nawet oaza spokoju nie wytrzymałaby.

-Posłuchaj koleś. Nie wiem kim jesteś, ale ja jestem zmęczona, mam zamiar iść do łóżka i byłabym miła, gdybyś opuścił moje mieszkanie. –mówię stanowczo.

-A mogę z tobą?

-Co możesz?

-No iść do tego łóżka. Z tobą i z twoimi fajnymi nogami.– mówi bezceremonialnie

Wdech, wydech, wdech, wydech. Spokojnie, to tylko jakiś idiota siedzi w kuchni, jest pijany i proponuje mi seks.

-Dobra, dobra już sobie idę. – mówi, widząc że zamierzam rozpętać niezłą awanturę. – Tylko, że ja nie mam gdzie. Bo tak jakby to to jest mieszkanie mojej dziewczyny, ale jej tu nie ma. – podnosi się z krzesła, lekko się chwiejąc.  – Ale to nie twój problem, wiem .To cześć, miło było cię poznać. I masz zajebiste nogi. – mówi wykrzywiając usta w smutnym grymasie.

-Siadaj, kretynie. – wskazuję palcem na krzesło. – Przenocuję cię tą jedną noc, ale to tylko dla tego, że jesteś pijany, a ja nie chcę mieć cię na sumieniu. Tylko masz zdjąć te brudne buty, bo ja dziś dwie godziny sprzątałam to mieszkanie. Jutro znikasz i dajesz mi spokój. Zrozumiano?

-Tak jest, plose pani. – nie mogę pojąć, jak można się tak inflantywnie zachowywać.

-I śpisz na kanapie. SAM. – akcentuję ostatnie słowo. – także żegnam, miłego trzeźwienia. – zostawiam go w salonie, a sama udaję się do swojej sypialni.

Tylko ja potrafię przygarnąć na noc pijanego faceta, paradować przed nim w krótkiej koszulce, nie wiedzieć o nim nic i śmiać się z jego zachowania.

Bartek, bo tak mu podobno na imię jest przystojny i mówi, że mam fajne nogi.

Ale i tak go nie lubię. Jak wszystkich.

Słyszę jak w salonie coś spada i klnę pod nosem na jakiś dziwny, chwilowy spadek asertywności.  

*

  

Dobry wieczór.

Na nowo, na inaczej.

Całuję :*