Siedem; Pozostajesz na zawsze odpowiedzialny za to, co oswoiłeś.

Remont z dużym dzieckiem jest rzeczą straszną w szczególności, gdy to dziecko ma ponad dwa metry wzrostu, waży przeszło sto kilo, a siłę ma jak trzech Pudzianów razem wziętych.

Bartosz Kamil Kurek jest mężczyzną z rozumem pięciolatka, jest uparty, niezrównoważony psychicznie, łamiący wszelkie zasady normalności, a dać mu pędzel w farbą jest surowo zabronionym czynem.

Po tym jak maznął pędzelkiem po moim nosie czerwoną farbą, zaczęłam gonić go po mieszkaniu obłożonym ochronną folią i zastawionym wiaderkami farby i innych potrzebnych rzeczy. Złapałam go dopiero w kuchni, ale Bartek jednym sprawnym ruchem sprawił, że moje ręce otaczały jego szyję, a nogi biodra. Kruczoczarne włosy niesfornie opadały mi na twarz, lekko przysłaniały brązowe oczy. Odgarnęłam je dłonią, pogładziłam jego dwudniowy zarost. Przyciągnął mnie do siebie, sprawiając że nasze wargi smakowały siebie nawzajem. Jeszcze mokra farba na moim nosie, rozmazała się na twarzy Kurka. Jego kurewsko niebieskie oczy świeciły się radośnie, a na ustach zagościł dziecięcy uśmieszek. Był przystojny. Naprawdę. Był taki idealny, piękny. Szczęśliwy, dziecięcy, słodki, uparty. Lubię go, bardzo. Ale nie kocham. Ja nikogo nie kocham. Ewentualnie Ryśka. Z Kurkiem przecież się umawiałam, związek bez zobowiązań, zero uczuć. On nic do mnie nie czuję, ja do niego. Po prostu nie chcemy być sami, chcemy mieć siebie, ale nie chcemy miłości. Proste.

Wróciliśmy do malowania salonu, nawet Bartek zachowywał się w miarę normalnie, ale po dwóch godzinach znudziło mu się to, więc wpadł na głupi pomysł.

-Mogę zrobić ci tatuaż?

-Słucham? Jaki tatuaż? – spojrzałam na niego

-No taki zwykły, farbą.

-Ale ja już mam tatuaż.

-Co? Gdzie? Czemu go nie widziałem? – odparł zdziwiony.

-Może masz słaby wzrok. – przerzuciłam włosy na jeden bok, odsłaniając szyję. Tatuaż był delikatny, ale lubiłam go. Na karku miałam wytatuowane dwa małe, czarne skrzydła.

-Ale ja ci zrobię inny tatuaż. – Kurek nakazał mi usiąść i wykręcić tak nogę, aby widoczna była tylna strona łydki. Chwycił najbardziej cienki z pędzelków, służący do malowania szczegółów. Użył specjalnej farby, która również przeznaczona była do wykańczania. Po jakimś czasie skończył, a na mojej łydce widniał koślawy napis przebacz, nie jestem idealny, który pochodził z mojej ulubionej piosenki Ostrego. Pod napisem było małe serduszko, które chyba nie udało się Kurkowi, bo mi bardziej przypominało owal. Ale nie czepiałam się, bo nie każdy musi umieć rysować czy malować. Bartek powiedział, że tatuaż na moim karku jest ładniejszy, ale ten też mu się podoba. Szkoda, że przy kąpieli zostanie zmyty.

W ciągu trzech dni skończyliśmy remontować całe mieszkanie, co było nie lada wyczynem z racji, że lokum Bartka było naprawdę duże. Muszę przyznać, że wyszło to naprawdę dobrze. Całe mieszkanie prezentowało się genialnie, nowoczesne dodatki, subtelne kolory, kreatywne wykończenia, dokładne detale.

Tydzień po weekendzie majowym, który spędziliśmy bardzo leniwie, Bartek postanowił zrobić parapetówkę. Poinformował mnie o tym, wchodząc wczesnym południem do mojego bełchatowskiego mieszkania powiedział tylko:

-Ada, robimy imprezę!

A potem objaśnił mi, że owa impreza jest dziś wieczorem, dlatego jedziemy do pobliskiego Tesco, potem do kurkowego mieszkania, a ja nie mam co protestować, bo już zaprosił Karola, Winiara, Bąka, Pita, Możdżona, Plinę, Zatiego, Wlazłego, który nie przyjedzie, bo synek mu się rozchorował i Alka, który także nie przybędzie, bo uświadomił Bartkowi, że on przecież jest w Serbii. Kończąc wymieniać gości powiedział jeszcze, że mam się spakować, bo przecież zostaję dziś u niego.

Jechaliśmy do Łodzi, narzekając na codzienne kursowanie Łódź-Bełchatów oraz na brak mojego prawa jazdy. Kurek wystukiwał palcami o kierownicę rytm piosenki i śpiewał baby I'm addicted to you razem z Shakirą lecącą w radio. Muszę przyznać, że granie na gitarze i nucenie Myslovitz szło mu lepiej. 

Wychodząc z supermarketu, w którym aż roiło się od fanek Kurka, szybko podeszliśmy do samochodu. Siłowałam się z Bartkiem, który nie chciał mi dać paczki czekoladowych ciastek, bo stwierdził, że nakruszę mu nimi w aucie, nie dzieląc się z nim. Próbowałam zabrać mu je z tych wielkich dłoni, jednak bezskutecznie, bo po chwili odwróciłam się obrażona, ale on przytulił mnie, chowając twarz w zagłębienie mojej szyi, przy czym musiał się znacznie schylić. Chciałam się wyrwać, bo przecież strzeliłam na niego focha, ale on wyszeptał mi do ucha:

-To podzielisz się ze mną mała złośnico?

Uniósł głowę do góry i pocałował mnie.

Nagle oboje usłyszeliśmy chrząknięcie i oderwaliśmy się o siebie. Przed nami stała niska blondynka, o niebieskich oczach, idealnie zrobionym makijażu i dużych piersiach. Była bardzo ładna, była kompletnym przeciwieństwem mnie. Zmierzyła mnie od góry do dołu, po czym wrednie się uśmiechnęła.

-Widzę Bartusiu, że jednak nie jesteś w Warszawie, jaki mówiłeś. - powiedziała

-Kinga? Co ty tu robisz? – spytał zdenerwowany

-Przechodzę. Nie przedstawisz mi swojej koleżance? Nic mi o niej wczoraj nie wspominałeś.

-Słucham? Bartek, co ona mówi? – wtrąciłam się niezorientowana

-Nic. – odpowiedział mi – Wybacz, ale spieszymy się. – te słowa skierował do Kingi.

-Chciałam porozmawiać. Obiecałeś, że dziś też do mnie przyjedziesz.– powiedziała triumfalnie.

-Co?! Spotkałeś się z nią? – wrzasnęłam

-Ada, to nie tak! – chwycił mnie za ramię.

Wyrwałam się z jego uścisku i szybko poszłam przed siebie. Uszłam lecz parę kroków i znów

-Bartuś po prostu chciał mi powiedzieć że wrócił z Rosji, bo się za mną stęsknił.– wtrąciła się blondynka i bezczelnie się uśmiechnęła.

Wyrwałam się z jego uścisku i szybko poszłam przed siebie. Uszłam lecz parę kroków i znów poczułam jak mnie chwyta.

-Ona bredzi, przysięgam. – odwrócił mnie do siebie

-Bartusiu, zostawiłeś u mnie swoja koszulkę, zapomniałam ci powiedzieć! – Kinga krzyknęła donośnie.

-Spałeś z nią? – pytam opanowana

-Nie. – powiedział. – Poza tym umawialiśmy się, zero zobowiązań.

-Bartek, do cholery! Zero zobowiązań to jedno, a jazda na dwa fronty to drugie! Mówiłeś, że jesteś inny! – krzyknęłam

-Nie spałem z nią! Pojechałam tam tylko, żeby powiedzieć jej, że to koniec.

-To ciekawe co u niej w domu robi twoja koszulka!

-Ada, przecież byliśmy razem. To normalne, że u siebie nocowaliśmy. Ale wczoraj do niczego nie doszło, pojechałem jej tylko to powiedzieć, ona kłamie!

-Nie umiem ci uwierzyć. – spojrzałam mu prosto w oczy.

-Myślałem, że nie obchodzi cię to, przecież my się nie kochamy. Dlatego ci nic o tym nie mówiłem, miało być bez uczuć. Ale.. – powiedział, ale ja mu szybko przerwałam

-Miało być, ale kurwa nie jest! Bo się zakochałam w  takim dupku jak ty.

-Ada, chciałem ci powiedzieć, że.. – mówił pospiesznie, ale znów mu przeszkodziłam.

-Spieprzaj Kurek. – ruszyłam na najbliższy przystanek autobusowy, zostawiając go na parkingu. 

*

Zero zaskoczenia, wiadomo jak kończą się związki bez zobowiązań. 

Jeszcze dwa, na Andrzejo-Michale też jeszcze dwa.

 tak-sie-boję / nieszczere-obietnice