Trzy; Być ko­bietą to strasznie trud­ne zajęcie, bo po­lega głównie na za­dawa­niu się z mężczyznami.

A przez kolejne kilka dni dostawałam ciągłe smsy od niejakiego Bartka.

Nie to, że jestem negatywnie nastawiona do mężczyzn, ale ten facet był strasznie męczący i nadgorliwy.

Po odpisaniu na kolejną wiadomość stanowczego „nie!” usłyszałam dźwięk dzwonka do drzwi. Otwierając drzwi nie spodziewałam się nikogo, a już na pewno nie jego. Stoi uśmiechnięty od jednego wielkiego ucha, do drugiego wielkiego ucha i ukazuję rząd białych zębów.

-No cześć. Nie chciałaś pójść ze mną na kawę, to ja przyszedłem do ciebie.

-Ale nikt cię nie zapraszał.– odpowiadam obojętnie.

-Nie wiem czemu jesteś dla mnie taka niemiła, ale ja cię lubię. – znów włazi do środka zamykając za sobą drzwi.

-Ja ogólnie nie lubię ludzi. Ale kupiłeś moje ulubione wino, więc skorzystam z okazji i się z tobą napiję. Wolę wino niż kawę, zapamiętaj to sobie.

Biorę butelkę czerwonego trunku z jego dużych dłoni, zgarniam dwa kieliszki z kuchni i idę do salonu, a on posłusznie podąża za mną. Otwiera wino i nalewa do naczynia.

-Skoro jesteś siatkarzem, to nie powinieneś gdzieś pracować, grać czy coś?

-Mamy przerwę. Dopiero za miesiąc zaczyna się zgrupowanie reprezentacji.

-Yhym. Znalazłeś już sobie mieszkanie, czy dziś też mam cię przenocować?

-Znalazłem, w Łodzi. A ty co robisz?

-Ja? Studiuję, pracuję.

Wpatruję się we mnie tymi błękitnymi oczami, uśmiech się. Ma fajny uśmiech, taki ciepły, lekko dziecinny. Znów pachnie mocnymi, męskimi perfumami. Jest przystojny, cholernie. Dwudniowy zarost dodaję mu tylko uroku, a szerokie ramiona napinają się przy każdym jego ruchu. Jest idealny, taki jaki być powinien. Jest też namolnym Bartkiem Kurkiem, wpieprzającym mi się do mieszkania.

-Czemu mi się tak przyglądasz? – pyta cicho

-Bo wcale nie jesteś taki zły. Jesteś całkiem okej, gdybyś tylko nie miał tych odstających uszu.

-A ty masz fajne nogi, naprawdę! I ładne oczy. I w ogóle jesteś cała ładna. I tak się zastanawiam, czy nie umówiłabyś się ze mną na randkę? Może byś się trochę przekonała do mnie i do moich odstających uszu. – komplementuję mnie i kładzie dłoń na moim kolanie.

-A jeśli się nie przekonam?

-To zaproszę cię jeszcze raz, i będę zapraszał tak długo, aż się przekonasz.

-To ja wolę się zgodzić na pierwszym razem, może mniej czasu sobie zmarnuję.

-Jesteś wredna. – uśmiecha się i niebezpiecznie się do mnie przybliża.

-Wiem Bartek, wiem.

-Ale ja cię taką lubię. – mówi i delikatnie muska mój policzek.

Nie odsuwam się, nie protestuję. Z policzka zjeżdża w bok, ku ustom. Odstawiam lampkę wina na stolik, w momencie gdy on wpija się w moje usta. Całuję mnie namiętnie, cholernie dobrze. Gdy po chwili odrywa się ode mnie, szepczę mu prosto w usta i odsuwam się na bezpieczną odległość.

-Dobrze całujesz, jak na menela spod sklepu.

Śmieję się, przegryzając wargę. Mimo, że mnie denerwuję, jest strasznie seksowny.

Godzinę później wychodzi z mojego mieszkania, mówiąc, że mam być jutro o 18 gotowa na randkę. A ja siedzę pół nocy przed otwartą szafą zastanawiając się co ubrać na jutrzejszy wieczór, bo chyba po raz pierwszy przejmuję się jakąś tam randką.

Pierwszy raz spotkałam takiego faceta. Denerwującego mnie, ale jednocześnie urzekającego. 

*

Jak nastroje po zakończeniu sezonu?

Bo ja się czuję fatalnie. I nie tylko pod tym względem.

 Do maja.